Meşru müdafaa, bireyin kendisine veya başkasına yönelik haksız bir saldırıya karşı savunma yapma hakkını ifade eder. Bu hak, ceza hukuku kapsamında korunan ve bireylere saldırılara karşı kendilerini savunma imkanı tanıyan temel bir haktır. Ancak meşru müdafaanın hukuki sınırları bulunmaktadır ve bu sınırlar aşılırsa savunma eylemi hukuki korumadan yararlanamayabilir.

Meşru müdafaa durumunda, saldırının mevcut ve haksız olması, savunmanın ise orantılı ve gerekli olması gerekmektedir. Örneğin, bir kişinin kendisine yönelik bir saldırıyı önlemek amacıyla orantısız bir şekilde güç kullanması, meşru müdafaa sınırlarını aşar ve bu durumda kişi hukuki sorumlulukla karşılaşabilir. Meşru müdafaa hakkı, sadece saldırının devam ettiği süre boyunca geçerlidir ve saldırı sona erdiğinde bu hak ortadan kalkar.

Meşru müdafaanın sınırları, hukuki düzenlemelerle belirlenmiştir ve bu sınırların aşılması durumunda kişi cezai sorumlulukla karşı karşıya kalabilir. Örneğin, saldırıya uğrayan bir kişinin saldırganı etkisiz hale getirdikten sonra saldırıya devam etmesi, meşru müdafaa hakkını aşan bir davranış olarak değerlendirilir ve bu durumda hukuki sorumluluk doğar. Bu nedenle, meşru müdafaa hakkının kullanılması sırasında orantılılık ilkesine uygun hareket edilmesi büyük önem taşır.

Sonuç olarak, meşru müdafaa, bireylerin kendilerini veya başkalarını koruma hakkıdır ve bu hakkın sınırları hukuki düzenlemelerle belirlenmiştir. Bu sınırların aşılması durumunda, meşru müdafaa hakkı ortadan kalkar ve kişi cezai sorumlulukla karşılaşabilir. Bu nedenle, meşru müdafaa hakkının hukuki sınırları ve bu sınırların korunması büyük önem taşır.